miércoles, 29 de agosto de 2012

"Longa Noite de Pedras" Viernes 31 de agosto


Finalmente (parece que el buen tiempo está vez nos va a acompañar), la visita nocturna a los petroglifos de Bamio será este VIERNES 31 DE AGOSTO.

Esperamos contar con vuestra presencia para disfrutar todos juntos de nuestro patrimonio.


jueves, 23 de agosto de 2012

APLAZAMIENTO "Longa Noite de Pedras"


Parece que las lluvias no nos van a dejar disfrutar de la visita nocturna a los petroglifos de Bamio prevista para mañana. Por lo tanto nos vemos en la obligación de aplazar la visita. En principio intentaremos hacerla el viernes que viene, os confirmaremos la fecha.

Alternativa: disfrutar de una buena cerveza en la "Oktoberfest" en la calle García Caamaño de Vilagarcía.

jueves, 16 de agosto de 2012

Longa Noite de Pedras

Parece mentira lo rápido que pasa el tiempo, quizá uno de los bienes más preciados del momento histórico que nos tocó vivir. ¿Sería siempre así? ¿Las sociedades prehistóricas tendrían un concepto de temporalidad similar? ¿Vivirían esta sensación de fugacidad, inmediatez, esta sensación de parpadear y darte cuenta de que ya ha pasado un año?

Quizá estas preguntas sean demasiado ambiciosas. O no. De todas formas el motivo que nos reúne hoy aquí sí es más modesto o, por lo menos, más concreto, más "material". Desde A Pedra do Encanto nos complace que por segundo año consecutivo se tenga contado con nosotros para colaborar en la visita nocturna a los petroglifos de Os Ballotes (Bamio, Vilagarcía) organizada por el Ateneo Mar de Arousa.

La cita es el próximo viernes 24 de agosto, a las 22:00 horas, y queremos invitaros a todos a, durante una hora, tratar de abandonar nuestro presente y hacer un viaje en el tiempo de cuatro mil años. Conocer una sociedad, la de la Prehistoria Reciente de Galicia, a través de la más inquietante forma de acercarse a ella: su  arte, los petroglifos, esas rocas grabadas hace tanto tiempo, que permanecen y que, si el urbanismo salvaje lo permite, nos sobrevivirán.

A algunos os entrañará la hora de la visita. El motivo no tiene nada que ver con el misticismo, sino que se trata de una cuestión puramente práctica: al ser nosotros los que controlamos la luz, podemos enfocar lo que nos interesa con una determinada inclinación, provocando que los surcos hagan sombras y viendo así mucho mejor los dibujos.

Esperamos contar con vosotros en este viaje en el tiempo. Cuatro mil años... Parecen muchos, pero no son nada. Incluso aquellas obras humanas pensadas para durar y permanecer son provisionales. Ya lo decía Luigi Pintor: "las pirámides de Egipto, construidas para la eternidad, durarán, respecto a la eternidad, menos que el breve recuerdo que tendrá usted de mi dentro de un año".

sábado, 5 de mayo de 2012

Iniciativas desde o corazón


O Faiado da Memoria está detrás do proxecto de realización dun documental sobre Vilagarcía de Arousa e a súa relación co mar:

Desde dentro do corazón narra la vida de un pueblo, Vilagarcía de Arousa, y su relación con el mar a través de cuatro historias unidas por una quinta que es la rutina diaria de dos hermanos que llevan sesenta años ligados a ese mar que vive delante y dentro de ellos.


Con este obxectivo, lanzan unha campaña de microfinanciación neste enlace, na que podedes faces as vosas aportacións dende 5 euros.

http://www.verkami.com/projects/1878-desde-dentro-do-corazon/contribute/select/9399

sábado, 11 de febrero de 2012

Lua branca...

Lua branca feiticeira, ti que pol-a veira

do mundo arredor, alumeas, chospeteira,

as carrapucheiras, do meu meigo amor.

Cando m'alcontres na eira, ou na carballeira,

pedindo un favor, iraste, lua, lixeira,

pois d'esa maneira e moito mellor.

Canto a Lúa. A Lenda de Montelongo

Manuel Rey Posse e Xoán Buhigas Olavarrieta

Non quero deixar de escribir estas verbas que nacen dos meus dedos, os mesmos cos que hai uns días establecín o derradeiro contacto coa miña nai.

Ela, cando xa non tiña verbas, cantaba baixiño e até bailaba coas músicas do seu pai, Manolo Rey Posse, e apretaba as mans ao escoitar ai Sálvora ai San Vicente. Porque quizais, dentro de nós queda impreso o que fomos na máis fonda sustancia das nosas neuronas.

A nena orfa de nai, que foi meniña do seu pai e da súa irmá Lola, á quen mamá Severina daba unha codia de pan cando tiña fame, e que comeu mazás nos tempos da posguerra, da que non falaba nunca. Esta nena bonita de ollos grandes que coñeceu na praza do Obelisco a Carlos Comendador, regalou nos seus últimos días miradas doces a quen quixo recollelas.

Hoxe quero deixar constancia do noso fondo agradecemento a Isidoro López Díaz e a súa dona, Graciela, pola súa inmensa bondade. Ela alegrou as conversas do meu pai e ofreceu a súa infinita paciencia ao cerebro doente da miña nai, namentres a súa estaba a máis de mil kilómetros, no Uruguay. E qué dicir de Isidoro, quen cullerada a cullerada, aloumiño a aloumiño, achegou o seu cariño á miña nai neste último ano.

Tamén temos verbas de gratitude para Chus, Marioli, Paqui... e para todo o equipo da residencia Valle-Inclán, pola súa profesionalidade e pola grandeza da humanidade no seu trato, así como para o equipo de soporte de Cuidados Paliativos do Hospital do Salnés.

As nosas derradeiras verbas son para agradecer todas as vosas amostras de agarimo nestes días.

Era martes noite.

A inmensa lua branca chegou.

E foise, lixeira...






A música que gustaríalle escoitar, sobre todo o segundo tempo.