martes, 17 de mayo de 2011

A marxe sur de Arousa no Porto


A semá pasada celebrouse en Poio o

Achegáronse especialistas de dezasete países distintos. Entre as visitas do congreso, visitaron as áreas de arte rupestre de Campo Lameiro e a da Caeira (Poio). A arte rupestre da marxe sur de Arousa quedou fora da ruta. Non así, os albariños do Salnés.

Xa fora das actividades previstas, e de xeito informal, acompañamos a coñecer os petroglifos de Xiabre a Ana Bettencourt, profesora de Prehistoria da Universidade do Minho (Braga, Portugal).

Estudar e dar a coñecer o potencial arqueolóxico da marxe sur da ría de Arousa é un primeiro paso, tamén na preservación do patrimonio cultural e natural. Infelizmente na visita que fixemos esta mesma fin de semá a diversos xacementos da zona, puidemos comprobar que os montes que rodean o val do Con seguen a ser agredidos, "ancheando" as pistas con máquina ou abrindo novos viais, como os de recente apertura que cruzan o Monte Lobeira polo oeste.

Na vontade de estudar, dar a coñecer e preservar, implicando nesta empresa a todos os sectores sociais, toca facer pequenas aportacións. No próximo fin de semá, presentaremos no Porto, no congreso Arqueología e Identidade: Problemáticas dunha Ciencia Interdisciplinar, unha comunicación titulada:

Territorios Supralocales en la Prehistoria Reciente de Galicia: El caso del margen sur de la ría de Arousa (Pontevedra).

É unha primeira presentación pública dos resultados dun proxecto de investigación integrado sobre o poboamento na Prehistoria Recente da marxe sur de Arousa, que está desenvolvendo Felix González, quen será o encargado de defendelo na palestra.

Así que xa sabedes... do Monte Lobeira á Pedra do Encanto viaxan ao Porto.

2 comentarios:

cuevas dijo...

miña aboa sempre decía , de lobeira a monte cabalos ai tres tesouros enterrados ,un de ouro un de prata e outro de veneno que mata.
Sempre para min este monte esconde moitos misterios dende os celtas, os viquingos ,dona urraca , ata os escapados na guerra civil.

Anónimo dijo...

Seguiremos es saberes da túa aboa. Xa hai tempo que temos gañas e algún día falaremos de Monte Cabalo... polos tesouros da memoria.

unha aperta

bea